Crab Battle!

Afgelopen zondag hadden Suz en ik het rustig aangedaan, die dag was Wim wezen vissen en kwam later die avond thuis. Ik zat die avond buiten toen Wim thuis kwam en ik moest van Glenda zijn collectie aan Surinaamse vissen bekijken. Na, aldus Wim, zijn slechte vangst te hebben bekeken werd er me weer een traditioneel Surinaams/Javaans gerecht, Dit waren blokjes cassave die eerst gekookt waren en daarna gebakken waren met gebakken kleine visjes in een sausjes aan de ene kant en kippenlevertjes aan de andere kant. Er werd een beetje van alles voor ons opgeschept zodat we het konden proeven. Hoewel ik normaal niet zou denken om levertjes of kleine visjes te eten, rook het wel heerlijk en heb ik het in nieuwsgierigheid aangenomen. Het was blijkbaar de bedoeling dat we het die avond zouden eten, maar ik had geen honger en Suz was al op haar kamer. Maandag waren we verplicht om eten te kopen, want alles was zo’n beetje op. We hadden toen maar Mac and Cheese gehaald bij de tulp, volgens Amerikaans recept. Die avond hadden het klaar gemaakt en hadden ook het gerecht van zondag opgewarmd. :P Zowel voor mij als voor Suzanne was dit best spannend want normaal eten we zoiets echt niet, maar “when in Rome…” De cassave was heerlijk bereid, hoewel het opgewarmd was, is de bereiding van cassave op die manier voor herhaling vatbaar. Tot mijn grote verassing smaakte de kleine visjes ook goed. De lever daarin tegen was niet meer echt lekker, ik denk dat dat te maken had met het in de koelkast zetten en weer opwarmen, want vers gebakken zou lever, volgens mij, het lekkerst zijn. Wij hadden het maar bij proefjes gelaten, maar nog geen 5 min later kwam Glenda aanzetten met een schaal. Een schaal vol met krab! En het rook heerlijk. >.< wij waren alleen al halverwege onze Mac and Cheese waardoor we beiden er geen trek in hadden maar aldus Glenda kon het ook die dag erop gegeten worden. Toen Glenda weg liep keken Suz en ik elkaar aan en vroegen bij tegelijk… “Kun jij krab eten?” Dinsdag hadden we als idee om naar de Combé markt te gaan om grote inkopen te doen om eten te kopen voor de rest van de week. We hadden het idee om de krab op te warmen en die samen met javaanse bami te eten ( die hier trouwens MEGA lekker is ). :O maar toen we thuis kwamen van onze stage om onze tassen thuis neer te leggen en ons boodschappen geld te pakken liepen we tegen Glenda en haar jongste dochter aan, die daar was om ook de heerlijk krab te eten. >.< daar hebben wij gelijk gevraagd hoe je de krab moest eten en dat wij het met bami houden doen. Nee Nee, zeiden ze het paste beter met rijst en kousenband. Rijst hadden we nog genoeg ( 4, 80 kg zoiets xD ) en Kousenband konden we van Glenda krijgen. Toen we terug waren van de Combé hadden we onze rijst gekookt en gevraagd of de dochter van Glenda ( Sorry :s ik herinner me haar naam niet) het ons wou voordoen. :P Voor beide van ons was dit een openbaring en, voor het eerst hebben Suz en ik echt moeten kluiven, wat we beide ( Suz zegt dat ze dit in NL nooit deed ) nog nooit gedaan hadden of in ieder geval hebben vermeden. Crab Battle volgde waarin we ledenmaten moesten afbreken en uitzuigen, tot onze ontdekking bleek dat zuigen, voor ons in ieder geval niet echt werkte, dus werd het krakken en priegelen. Al met al kan ik zeggen, iemand die eigenlijk niet van vis houd, dat het wel MEGA lekker was. Ook vooral de methoden van klaar maken was heerlijk en de Saus was perfect. ;) gelukkig is het een redelijk basis methode van koken waardoor ik het zelf thuis ook zou kunnen toepassen. :D en dat ga ik zeker doen! Nadeel is wel dat Suz het niet kon laten om overal krab-sap naar toe te schieten tijdens het breken en dat er overal van die kleine schilfertjes en stukjes schaal gaan zitten.

“Finish him…” “Brutal Victory!”

Het is me trouwens gelukt om echte Surinaamse Pinda-Sambal te bemachtigen (Pindasaus).Verkregen door onze lieftallige collega Nelly, waar ik ook nog het recept van zou krijgen met wat tijd. Nog even en Suz en ik hebben de recepten bemachtigd om Bakabana ( gebakken banaan) te maken met Pinda-Sambal.

Soon my precious, Soon their treasures will belong to us! MWHAHAHAHAH!