Do the safety dance Creek-a-dile dundee

Afgelopen week was weer erg hectisch… nou ja chill eigenlijk. Op stage heb ik me voor de tweede week achtereen bezig gehouden met het verkennen van de apotheek en het in kaart brengen van de handelingen die de medewerkers daar doen. Zodoende houd ik me nu ook bezig met op orde brengen van de bereidingsruimte en magazijn. Later in de stage zal ik onder andere mijn pijlen gaan richten op een beter voorraad systeem, verval datum systeem en kassasysteem. Hierbij wordt er nauw samengewerkt met de apotheker. Voor de aankomende week staat er op de planning dat ik mee help met het opruimen en op orde brengen van het magazijn en blijf ik observeren.
Het weekend was voor ons best vermoeiend :D maar ontzettend tof. Cleo, onze collega in de apotheek en feestbeest kwam afgelopen dinsdag met het voorstel om Suz en mij mee te nemen naar Havana lounge, een club in Paramaribo die het helemaal zou zijn. In de loop van de week kreeg Cleo samen met Marie (ook een collega uit de apotheek) het idee om ons zaterdag mee te nemen naar Gusterie, een plek in het “semi” binnenland waar het heel mooi zou zijn en lekker konden zwemmen en chillen. Ook zouden Trees (ook een collega uit de apotheek) en Marie nu meegaan naar de Havana Lounge. Toen we thuiskwamen van stage donderdag had Glenda Pom gemaakt en was ze zo lief om ons ook wat te geven :D en DAMN dat is lekker, Suz en ik hebben toen goed gegeten. Wij zijn toen in de avond om 20:45 opgehaald door Marie waarmee we, samen met haar vriend Henk, wat plekjes in en rond om Paramaribo hebben bezocht. Zo zijn we Hotel Torarica binnen gelopen en hebben op hun pier genoten van het heerlijke windje wat via de Suriname rivier van de oceaan komt. Voordat we de volgende plek opzochten moest Marie eerst nog het casino binnen van het hotel om wat muntjes in de fruitautomaten te gooien. We zijn toen weer op een andere pier een biertje gaan drinken. Het was inmiddels tijd om naar de Havana lounge te rijden, waarbij Suz en ik een uitgebreide beschrijving kregen van alle casino’s die we tegenkwamen door Marie. Blijkbaar zijn casino’s haar ding, nooit begrepen wat er leuk aan is. Bij de Havana lounge aangekomen stonden Cleo, Trees en Winston op ons te wachten. Winston is weer een goede vriend van Cleo, het broertje van haar schoonzusje en, wat in Suriname met moeite geaccepteerd wordt, openlijk homo. De Havana lounge bleek een dans club te zijn in een soort van penthouse suite. Met een heerlijk balkon om op af te koelen, want ze hadden geen airco binnen. Na even gezeten en wat gedronken en gekletst te hebben zijn we naar de dansvloer gegaan. Daar aangekomen keek ik mijn ogen uit, want bijna iedereen kon daar “stijl dansen” ( voor mij is alles met pasjes stijldansen). :O het zag er echt tof uit hoe al die mensen daar aan het dansen waren, maar ook erg intimideren, :S want ga daar maar staan met je kloppen/hakkuh danspasjes. :P uiteindelijk stonden Suz en ik samen met alle andere toch op de dansvloer, met veel moeite enigszins iets meet te “dansen”. Uiteindelijk ging de salsa en merengue af en draaide ze de wat bekender pop/house liedjes ;) wat minder erbarmelijk “dansen” was dan tijdens de salsa muziek. Uiteindelijk hebben we het nog laat gemaakt en zijn we rond 3:50 naar huis gereden en lagen Suz en ik, moe en doorweekt om 04:30 op bed. Al met al een mega toffe avond, en ben stiekem wel jaloers op die mensen die zo kunnen dansen. Soms weet je gewoon wanneer je helemaal verslagen bent, en toen ik die mensen zag dans, zakte de moet toch een in de schoenen. ;) maar ja verstand op nul, alcohol in het bloed en stampen maar :P.
Vrijdag probeerde Suz en ik uit te slapen… maar dat werkte niet 100%. We zijn toen naar het ’t Vat gegaan voor onze dosis internet maar voordat we gingen bleek er in eens een geit op het erf te staan. Ja, ik had al iets van gemekker gehoort, maar Suz dacht weer eens dat ik gek was. De geit bleek in de middag geslacht te gaan worden. Toen we terug kwamen van ’t vat bleek de geit weg te zijn en waren er nog enkel twee natte oranje achtige plasjes. Later in de avond naar de Hermitage mall gegaan. De voornaamste reden hiervoor, ik had nog geen zwembroek, en zaterdag gingen we ook zwemmen. De mall was leuk om te zien maar niks speciaals, wat dure winkels, een Mac, en dat was het eigenlijk wel. Uiteindelijk toch nog een best leuke zwembroek kunnen vinden, met raptors, clowns en een harige vent in een tutu. S’avonds kwamen Suz en ik bek af thuis en zijn eigenlijk meteen ons bed in gerold.
Zaterdag in de ochtend gingen we al vroeg naar de ontmoetingsplek om te vertrekken. Suz en ik samen met nog drie andere dames die ook in Suriname stage lopen. Anje is een collega van Suz’s zus die toevallig ook in het zelfde vliegtuig zat als ons. Daar aangekomen kwamen we Mevr Wong tegen ( een assistenten in de apotheek), Marie samen met Henk en even later Cleo, die ons beet had genomen door te zeggen dat ze niet kon komen, samen met Winston. Uiteindelijk zijn we met 2 van die typische Surinaamse busjes ( ze heten Cajol, volgens mij, erg leuke busjes omdat ze bestickerd worden door de bestuurders en zo elke busje uniek en kleurrijk is.) vol naar Gusterie vertrokken. De rit duurde zo’n twee uur, waarbij we het eerste uur over asfalt konden knallen, maar daarna werd het 1 lange rode zandweg. De rit was prachtig omdat je zo veel ziet hoe mooi Suriname is. Maar je ziet ook goed wat voor vreselijke lelijke dingen mensen kunnen bouwen en wat ze allemaal weg gooien. Na vele kilometers over de rode weg te rijden namen we een afslag, regelrecht de jungle in. Na een kort slingerweggetje kwamen we aan bij ons kamp. Hier stroomde een Creek waar langs hutjes/huisjes waren gebouwd. Het hutje waar wij allemaal zaten was een groot dak zonder een muur. Hierbinnen kon je je tassen kwijt en je hangmat ophangen. Heerlijk in de schaduw liggen. Na wat gegeten te hebben zijn we ons gaan omkleden en probeerde we in de creek te gaan zwemmen.
-_-‘ Alleen bleken er op sommige plekken bladjes en takken in de creek te liggen, waardoor de dames uit de groep er erg moeilijk over deden om in het water te komen. Na als eerste toch maar het water in te lopen bleek dat het midden gewoon een zandbodem had waardoor het niet zo vervelend was. Na veel gelach om de hilariteit die ontstond door het gegil en de mogelijke kans op slangen, kaaimannen en haaien konden we uiteindelijk heerlijk chillen in het koele, thee kleurige water, met een best krachtige stroming. Na een uurtje hadden we het wel gezien en waren er heerlijke snacks. Na wat snacks ben ik in een hangmat gaan liggen, wat wezen lezen in mijn Survival boekje en een lekker uiltje wezen knappen. Toen ik wakker werd had ik eigenlijk wel zin om met een bootje, die aangemeerd lagen langs de hutjes/huisjes, een eindje te gaan varen. Blijkbaar had niemand zin om mee te gaan waardoor ik maar alleen ben gegaan. Na de eerste bocht om te zijn van de creek en geen zicht meer te hebben van het kamp, werd het ontzettend stil en klonk alleen nog de stroming en het geluid van krakende bladderen. De rust en stilte waren heerlijk en het bos oogde fantastisch, al die bomen uit die documentaires, maar dan nu in het echt. Na een kort eindje gevaren te hebben ben ik toch maar gaan keren. De stroming was stiekem best sterk en ik zat alleen in een 3-4 man bootje. Uiteindelijk bleek mijn instinct goed te zijn, want het was stiekem toch nog veel peddelen voor ik terug was. Weer aangekomen bij onze hut had ik de boot aangemeerd en liep ik naar waar Suz, Cleo, Marie, Winston en een van de andere drie meisjes lagen. Daar bleek dat de begeleiders ongerust waren geworden over mijn tripje in de boot en moest ik maar even melden dat ik terug was. Toen ik vertelde dat ik terug was kreeg ik gelijk te horen dat ik dat dus nooit meer mocht doen en altijd samen met iemand die de omgeving kent moest samen gaan. Hoewel ik me van geen kwaad bewust was, heb ik me wel verontschuldigd en weer een les geleerd. Na weer gezwommen te hebben zijn we gaan eten waarna het begon te regenen. Hoewel we om 18 uur terug zouden gaan was het meest om 17 uur al ingepakt ( :P en dan zeggen ze dat Surinamers laat zijn, zo ook met Marie donderdag avond, hadden we om 21:00 afgesproken stond ze om 20:30 al bij ons in de straat) Omgekleed en afgedroogd zijn we in de bussen gestapt en vertrokken. Nog geen 5 min hadden we gereden slipt de bus weg in het zachte zand van het smalle weggentje in de jungle. Toen de bus er naar meerder poging niet zelf door kon stoten zijn we taken op onze sporen gaan leggen om zo grip te geven voor de bus. Dit heeft ons toch zo’n 20 min gekost omdat ie na 10 meter weer ergens vast liep. Uiteindelijk kwamen we vrij en konden we weer verder. Alleen bleek dat de bus voor ons terug was gekomen om te kijken waar we waren gebleven. Ze zag toen dat we er weer uit waren en probeerde weer te keren. Alleen had de chauffeur niet goed opgelet want nu zat de andere bus vast. Na de andere bus ook uit het zand te hebben geholpen waren we eindelijk echt op weg terug naar huis. Op de terugweg heb ik genoten van het uitzicht van de jungle in de schemering en de koele frisse lucht na de regenbui. Cleo probeerde ons de hele dag al mee te krijgen naar een ander Club in Paramribo, Sazazoe ( ik weet niet of ik het goed schrijf). Maar uiteindelijk heb ik toch maar nee gezegd, al met al, na al het chillen was ik toch best moe en niet echt in de stemming om de deur uit te gaan. Ik heb me ontzettend vermaakt in Kamp Gusterie en ik heb vooral genoten van de prachtige natuur en de rustige sfeer.
Zondag hebben we niks speciaals gedaan, onze zwemspullen gewassen en mijn schoenen, die na die blubber niet echt meer proper waren.